چادر..
ﺩﺭ ﮐﻼﺱ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻓﺎﻣﯿﻠﯽ ﻭ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﯽ
ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﮐﻮﭼﮑﺸﺎﻥ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ
ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺷﻮﺧﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ
ﺳﻮﺍﻟﯽ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﭘﺮﺳﺪ.
ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﻟﮑﺘﺮﻭﻧﯿﮑﻢ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺭﻭﯼ
ﺗﻮ ﺣﺴﺎﺏ ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ.
ﺳﺮ ﮐﻼﺱ ﮐﺎﺭﮔﺎﻩ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺩ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺑﻮﺩ
ﮔﻔﺖ: ﭼﺎﺩﺭﺕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﯿﺎﻭﺭ ﺑﺎ ﭼﺎﺩﺭ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﮐﺎﺭ
ﮐﻨﯽ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﮔﯿﺮﺕ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ، ﭘﺎﺭﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ .
ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ : ﺑﺎ ﭼﺎﺩﺭ ﺭﺍﺣﺖ ﺗﺮﻡ
ﮔﻔﺖ : ﺍﮔﺮ ﺣﻠﻘﻪ ﺍﺕ ﮐﺞ ﺷﺪ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﻣﻦ
ﺍﺭﻓﺎﻕ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ .
ﻭﻗﺘﯽ ﺣﻠﻘﻪ ﺭﺍ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮﮎ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﺯ ﻧﺎﺯﯼ
ﮐﻼﺱ ﺑﺮﯾﺪﻡ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺁﺧﺮ ﺗﺮﻡ ﮐﻪ ﺣﻠﻘﻪ ﯼ
ﺟﻼ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﺑﺮﻕ ﺗﺤﺴﯿﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺩﯾﺪﻡ . ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﭼﺎﺩﺭ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﺑﺎ ﺍﺭﻩ ﺁﻫﻦ ﺑﺮ ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩ.
ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺁﺯﻣﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ﻫﻢ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﭼﺎﺩﺭ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﻟﺤﯿﻢ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﺮﺩ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻗﯿﻖ ﺗﺮ ﻭ ﺗﻤﯿﺰ ﺗﺮ ﺍﺯ
ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭼﺎﺩﺭﺕ ﺑﺴﻮﺯﺩ.
ﺧﯿﻠﯽ ﻭﻗﺖ ﺍﺳﺖ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ
ﭘﺴﺮﮐﻬﺎﯼ ﺗﺨﺲ ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻪ ﺳﺨﺮﻩ ﮔﺮﻓﺘﻨﻢ
ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ. ﻇﺎﻫﺮﻡ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﯾﺎﺩ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺍﻡ
ﮐﻨﻨﺪ .
ﺧﯿﻠﯽ ﻗﺒﻞ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﭽﻪ ﯼ ﮐﻮﭼﮑﯽ
ﺑﻮﺩﻡ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺧﻮﺏ ﻣﯽ
ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ . ﺑﺎ ﺁﻥ ﺳﻦ ﮐﻢ ﺩﺭﮎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﻦ ﭼﯿﺰﯼ
ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﻫﻢ ﺳﻦ ﻭ ﺳﺎﻟﻢ ﺩﺍﺭﻡ .
ﺁﻥ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻠﻨﺪ ِﺳﯿﺎﻩ ِﻗﺸﻨﮓ
ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ.
ﺧﯿﻠﯽ ﻭﻗﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ ﺍﻡ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ ﯼ ﺩﺧﺘﺮ
ﻫﺎﯼ ﺍﻃﺮﺍﻓﻢ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﻡ .
ﺍﺯ ﻋﻤﻖ ﻧﮕﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯽ ﺑﻔﻬﻤﯽ ﺩﺭ
ﺑﺎﺭﻩ ﺍﺕ ﭼﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻢ !
ﺩﺧﺘﺮ ﭼﺎﺩﺭﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺯﻣﯿﻦ
ﻫﻤﻪ ﯼ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﻣﺤﺠﺒﻪ ﯼ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻣﻦ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ
ﺍﻧﺪ.
ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺑﮕﻮ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﻕ ﺗﺤﺴﯿﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ
ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﺣﺲ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ
♥•٠·
